Mbps یعنی چه

دوستانی از طریق ایمیل از من سئولاتی می کنند که باعث خو شحالی من هم می شود. اما بهتر است سولات عمومی را از طریق ستون نظرات مطرح کنید تا بتوانیم از نظر دیگران نیز بهره ببریم. آقای نورایی در ستون نظرات سوالی را مطرح کردند که سوال بعضی از شما نیز بود. بهمین خاطر آنرا در پاسخ به سوال بقیه اینجا هم آورده ایم.

همانطور که می دانید داده های دیجیتال مانند داده های برنامه نویسی متشکل از صفر ها و یک ها هستند که در ضبط دیجیتال بصورت رنگ دیده می شوند. کوچکترین یا کم حجمترین آن که شامل یک کراکتر صفر و یا یک است را یک bit می نامند. مجموع هر هشت bit یک byt است. و هر 1024 بایت 1 کیلو بایت. در واقع حجم یک فیلم در ذخیره ساز دوربین مجمومه زیادی از این بایت ها می باشد . M به معنی مگا ( 1024 برابر) و b بمعنی بایت است (Megabyte). مثلا یک مگابایت که به اختصار Mb خوانده می شود 1024 کیلو بایت است. وحتما مئ دانید هر 1024 مگابایت یک گیگابایت است. P مخفف هر (Per) میاشد و S هم کوتاه شده ثانیه است. بنابراین Mbps به معنی مقدار مگابایتی است که در هر ثانیه بوسیله دوربین برای ذخیره سازی منتقل  می شود.

اما برای ما بعنوان فیلمبردار چه تفاوتی بین مقدار Mbps می تواند وجود داشته باشد؟ اکنون شناخت ما نسبت به مکانیسم و تفاوت ضبط دیجیتال با آنالوگ و عملکرد کدک ها و فشرده سازها به ما کمک می کند تا این موضوع را بهتر درک کنیم. من نمی خواهم موضوع را پیچیده کنم. اما کافی است بدانید اصلی ترین دغدقه در ضبط دیجیتال حجم فیلم ذخیره شونده - بزرگی رزولوشن و مقدار پیکسل است که کیفیت فیلم را می سازد. برای کنترل و کاستن از حجم فیلم کدک های مختلفی با قابلیت های متفاوت وجود دارند. که هر کدام ار آنها به ازای کم کردن حجم فیلم مقداری از کیفیت آنرا نیز از بین می برند. به همین خاطر فیلمسازان حرفه ای که از امکانات حرفه ای تدوین و ذخیره ساز بالایی برخوردارند فیلم را بدون فشرده سازی RAW و با رزولوشن بزرگتر از HD ضبط می کنند تا بتوانند آنرا بروی پرده سینما که بسیار بزرگ است با وضوح بیشتری نمایش بدهند. دوربین های دیجیتال سینما اینجا کاربرد دارند. متاسفانه من دیده ام بعضی ها بدون شناخت و تجربه به دیگران پیشنهاد می کنند که حتی با دوربین های هندی کم فیلم سینمایی بسازند چون این دوربین ها FullHD هستند اما نمئ دانند که چقدر فشرده سازی در آن وجود دارد واز چه سرعت وحجمی برای انتقال داده ها استفاده می کنند. و اصلا شناختی در رابطه با تفاوت صفحه کوچک تلویزیون با پرده عریض سینما ندارند.و یا نمی دانند که اگر استثناعا کسی مثلا بخاطر صرفه جویی  با  ex3   فیلمی ساخت یا آنرا به 35 برگرداند یا اینکه هدفش بیشتر تولید نسخه DVD آن برای فروش بود. اما برای برنامه سازان تلویزیونی ذخیره سازی بدون فشرده سازی و بزرگتر از فرمت HD دلیلی ندارد. زیرا تلویزیون در حال حاضر حداکثر تا فرمت HD را پشتیبانی می کند. و تازه این جدید ترین و با کیفیت ترین نوع آن است که بسیار هم کیفیت خوبی دارد.

خوب حالا اگر دانسته باشیم هر چقدر سرعت و مقدار ذخیره سازی یا Mbps یک دوربین بیشتر باشد به این معنی است که ما مقدار بیشتری رنگ که طیفی از نور سوزه است را منتقل و ذخیره کرده ایم.  موضوع بیشر قابل درک می شود. یک مثال این مسئله را روشن می کند. فرض کنید شما می خواهید اطاقتان را رنگ کنید. کیفیت رنگ اطاق شما بستگی به مقدار رنگ مصرف شده زمینه یا خود دیوار ووسایل بکار گرفته برای رنگ امیزی و مهارت کسی که نقاشی می کند دارد. همه این عوامل مهم اند. اما با مقداررنگ کمتر از حد نیاز ما مجبوریم رنگ را رقیق تر کنیم و به همان نسبت شاهد از بین رفتن کیفیت و جلای رنگ نیز خواهیم بود. مقدار Mbps و کدک هر دوربین در واقع مثل یا شبیه مقدار رنگی است که ما برای رنگ آمیزی تصویرمان از آن بهرمند میشویم و ابزاری هم که از ان استفاده می کنیم سرعت کارمان را تعیین می کند بطور مثال آیا ما با یک قلمو مشغول رنگ زدن هستیم یا اینکه از یک رول بزگ برای  سریعتر رنگ کردن استفاده می کنیم ( مثل سیستم ضبط SP و LP در ویدیو). برای همین چه برای تولید کنندگان تلویزیونی و بیشتر برای سینمایی ها این مقدار و سرعت انتقال بسیار مهم است. دوربین های FullHD معمولی از 24 Mbps و دوربین های مناسب تولیدات ویدئو 35 - 50 و یا 100Mbps و دوربین های سینما دیجیتال معمولا تا چند Gbps را پشتیبانی می کنند.

نکته اخر اینکه هر کدکی را می توان با مقدار Mbps کمتر یا بیشتری برای انتقال و فشرده سازی در دوربین بکار برد. جدا از انکه ما کدک های بسیاری برای فشرده سازی و ذخیره سازی داریم. بعضی وقتها لازم است از حجم یک فیلمی بکاهیم - مثلا برای ارائه در اینترنت یا رایت بروی لوح های فشرده یا حتی ذخیره سازی و بایگانی بروی هارد های کامپیو تر و گاهی نیز نیازمند استفاده از حجم بالا برای نمایش در تلویزیون وسینما هستیم. برای حجم بالا ما نیازمند دوربینی هستیم که بتواند از سرعت بالاتری برای  انتقال داده ها یا دریافت شده ها و ذخیره آن  پشتیبانی کند. نمونه و مثال دیگر قدرت یا سرعت انتقال مودم ها و یا کارت های اینتترنت یا wireless هایی است کم برروی کامپیوتر شما نصب است و شما را به شبکه متصل می کند. هر چقدر این سرعت انتقال بیشتر باشد شما قدرت دانلود بیشتری دارید و تصاویر را بدون وقفه و سریع ممشاهده خواهید کرد. دوربین های با Mbps کمتر هرگز توانایی ذخیره کد کهای پر حجم را ندارند. بطور مثال کدک های xdcam - dvcpro و...نیزبطورمعمول  با دوربین های 35mbps به بالا همراه هستند. اما کیفیت و قابلیت همین کدک xdcam دردوربین ex3 با pmw700  یا حتی  f3k بخاطر تفاوت  35mbps با 50mbps   هم فرق می کند. یا ساده تر بگویم. شما حتما وقتی از صدا اعم از موزیک یا افکت و غیره استفاده  می کنید دیده اید که که فرمت mp3  را می شود بصورت 128KB/s یا 182KB/s  و یا 256KB/s بکار برد. حالا بستگی به نوع استفاده شما دارد که کدام کیفیت را انتخاب کنید. برای کیفیت عالی 256 و برای استفاده عادی مثلا با تلفن های همرا رقم های کوچکتر. زیرا هر چه عدد بزرگتر باشد فضای بیشتری را نیز اشغال می کند.

Details  

Bitrate (Kilobit pro Sekunde)	Format	Megabyte pro Minute
320	MP3	3.0 MB
192	MP3	1.8 MB
160	MP3	1.5 MB
128	MP3	1.0 MB